พัทลุงอาจจะเป็นจังหวัดที่หลายคนมองข้ามเมื่อพูดถึงภาคใต้ แต่ใครได้ลองไปสัมผัสพัทลุงจะรู้เลยว่าจังหวัดนี้เป็นเพชรเม็ดงามที่ซ่อนอยู่อย่างไม่เอิกเกริก
มุมหนึ่งของพัทลุงที่จะทำให้ทุกคนร้องว้าวคือคลองปากประ คลองขนาดใหญ่ที่เกิดจากลำน้ำหลายสายที่ไหลมารวมกันที่นี่ ก่อนจะไปบรรจบที่ทะเลสาบสงขลา นอกจากจะเป็นพื้นที่ชุ่มน้ำแล้วยังเป็นป่าพรุขนาดใหญ่ของพัทลุง จึงเป็นแหล่งน้ำที่เอาไว้ใช้ในการเกษตรและเป็นแหล่งประมงที่มีฝูงปลาจำนวนมากอาศัยอยู่ นั่นเป็นเหตุผลให้นักท่องเที่ยวมุ่งหน้ามาที่นี่เพื่อดูยอยักษ์ หรือ อุปกรณ์จับปลาขนาดใหญ่ที่ทำจากไม้ไผ่ นี่เป็นเครื่องมือประมงพื้นบ้านลักษณะเป็นก้านไม้ยาวแผ่ออกเป็น 4 แฉก ชาวบ้านจะมายกขึ้นสำหรับดักปลาตัวจิ๋วที่เป็นสัตว์เศรษฐกิจเพื่อการบริโภค
ในรุ่งเช้าของทุกวัน นักท่องเที่ยวจะนั่งเรือออกไปชมแสงแรกที่งดงามจับใจ แต่ที่น่าดูกว่าคือวิถีชีวิตของชาวประมงที่ใช้ยอยักษ์ในการจับปลา แสงเงาของยอยักษ์เหล่านี้ยามเมื่ออาบแสงตะวันยามเช้า เป็นภาพความงามของธรรมชาติกับวิถีชีวิตที่น่าตื่นตาตื่นใจ นี่คือวิถีการจับปลาที่ทำต่อกันมาอย่างยาวนานและเป็นเอกลักษณ์ไม่เหมือนใคร ส่วนใครพลาดแสงสวยๆ ช่วงเช้า ก็สามารถมาชมความงามของคลองปากประในยามเย็นได้เช่นกัน นี่คือเสน่ห์ประจำตัวที่มีให้เห็นเฉพาะที่ศรีปากประเท่านั้น และเป็นมุมที่ทำให้หลายคนเผลอหลงรักพัทลุง
พอสายๆ หน่อย นักท่องเที่ยวก็จะนั่งเรือต่อไปยังอุทยานนกน้ำทะเลน้อย ที่นี่คือแหล่งดูนกชั้นเยี่ยมของเมืองไทย เรียกว่าเป็นเส้นทางในฝันสำหรับนักดูนกเลยก็ว่าได้
ปัจจุบันอุทยานนกน้ำทะเลน้อยได้รับเลือกให้เป็นแรมซาร์ไซต์ (Ramsar Sites) หรือพื้นที่ชุ่มน้ำของโลก เป็นแห่งแรกของไทย เพื่อที่จะรักษาระบบนิเวศโดยรอบให้มีความยั่งยืน และกำลังได้รับการพัฒนาพื้นที่ให้เป็นศูนย์ศึกษาธรรมชาติที่สำคัญแห่งหนึ่งของประเทศ มีการควบคุมดูแลการจัดกิจกรรมท่องเที่ยวเชิงนิเวศในพื้นที่ทะเลน้อยไม่ให้มีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม
ด้วยเหตุที่ทะเลน้อยมีนกน้ำ นกประจำถิ่นและนกอพยพมากกว่า 187 ชนิด ซึ่งนกอพยพที่หนีหนาวมาจะมีมากในช่วงเดือนตุลาคม-มีนาคม ส่วนพวกนกเป็ดน้ำจะเริ่มย้ายถิ่นมาในเดือนพฤศจิกายน-เมษายน แต่ถ้าเป็นนกประจำถิ่นที่ต้องพบแน่นอน คือ นกอีโก้ง นกพริก นกอีล้ำ นกยางควาย นกยางโทนใหญ่ นกกาบบัว นกกระสาแดง นกเป็ดคับแค นกเป็ดแดง นกเป็ดผี นกเป็ดลาย นกอัญชันคิ้วขาว นกกวัก นกอีลุ้ม และนกยางกรอกพันธุ์จีน
